Ağlayanı olmayan takım

 Fenerbahçe'ye karşı bu sezon en iyi futbolu oynayan Antalya'ydı. Amaçlı futbol ortaya koymuştu ve galip gelmişti. Trabzonspor'un ise Fenerbahçe karşısında iyi oynayabilmesi için bir amacı olmalıydı. Bu amaç çoktan ortadan kalkmıştı. Trabzonspor'un içerisinde bulunduğu şartlar (!)yani her anlamda dibi görmüş olması nedeniyle futbolun en temel taktiklerinden birisi kontratak futbolunu tercih etmesi bekleniyordu. Lakin sahaya çıkan kadro hiçbir şeye odaklanmamış hiçbir şeyi amaçlamayan bir takımdı. Trabzonspor ne maçı ne de skoru tutabildi. Biraz düşündüğümde her iki hocanın da istediği oldu aslında.Trabzonspor 'fark' (!) yemedi, Fenerbahçe de istediği 3 puanı aldı Trabzonspor sezonun ilk 4 maçını kazandı, evet. Sonradan gerçekleşen düşüşün nedeni kesinlikle saha içinde aranmamalı. Daha takım kurgulanırken özellikle yetersiz yerli oyuncular tercih edildi. Ama her şeyden önce huzurlu bir aile ortamı oluşturamadı Trabzonspor yönetimi. Huzursuzluk nasıl ki yönetimi paramparça etti ise çok daha farklı dinamiklerin aynı anda işletilmesi gereken futbol takımını da doğal olarak bozdu. Trabzonspor çok büyük enkaz halinde. Bu enkazın üzerine sağlam bir bina inşa edilemez. Bataklık kurutulacak, enkaz temizlenecek. Başka çaresi yok! Şöyle bir baktığınızda ağlayanı olmayan cenaze gibi artık… Yapılması gereken şudur! Trabzonspor üzerine kafa yorabilen, bir elin parmağını geçmeyecek camia dinamikleri tekrar harekete geçmeli. Yoksa Trabzonspor'u değil kendilerini düşünenler koca çınarı budayacak!

Attığı golle klasını konuşturdu. Bir de asist yapıp maçın adamı oldu

Trabzonspor takım halinde kötüydü. Bütün futbolcular birbirine ayak uydurdu...