Maçın ilk yarısı tam düşündüğüm gibi oldu. Trabzonspor deplasmanda daha iyi oynayabilecek yapıya sahip. Futbolcu stili buna uygun. Burak iyileşip takımına katılınca diğer futbolcu arkadaşlarına da güven geldi.
İstanbul’da oynanan ilk maçta olduğu gibi Trabzonspor takım olarak daha ciddi ve baskılı oynamaya çalıştı. Orta sahada biraz daha dirençli, ortada kalan toplara ilk müdahale ve ayağa gelen topların kısa sürede kaptırılmaması Trabzonspor’un daha diri kalmasını sağladı. Bu durum Trabzonspor’un sezon başından beri en zayıf halkası olan savunmasının biraz daha iyi oynamasını sağladı. Savunma hatasının az olduğu Trabzonspor’la uğraşmak çok kolay olmuyor.
İlk maçta oynayan Adrian’ın yerine oynayan Alanzinho orta sahaya hareket getirdi. Zokora’da Alanzinho ile oyuna daha konsantre olunca ortaya ilk maçın aksine şahsiyetli bir oyun çıktı.
İlk yarının tek ciddi pozisyonu 45 dakikada Semih’ten aldığı topla Muslera ile karsı karşıya kalan Burak’ın plasesini gole çeviremeyişi oldu. Burak biraz daha dikkatli olsa ve golcülük kariyerine yakışan bir vuruş yapsa gol işten bile değildi. Muslera aynı şekilde Burak’ın 84’deki plasesini de ayağı ile çıkartarak takımı adına iki önemli kurtarış yapmış oldu.
Trabzonspor ikinci yarıya aynı tempoyla başladı. Daha iyi pas yapan, daha sakin oynayan ve aldığı topları isabetli kullanan Trabzonspor oldu. Trabzonspor’da sakatlanan Mustafa çıktı Glowacki girdi.
Trabzon’da oynanan, aslında oynanmayan futbolun aksine Arena Stadı’nda Trabzonspor daha onurlu oynadı. Bence futbolun daha iyi olmasının en önemli sebebi Burak’ın takıma girmesi ve Alanzinho’nun orta sahaya can katması idi. Her geçen dakika Galatasaray adına kayıp gibi görünse de Galatasaraylı futbolcular sakinliklerini hiç bozmadan mücadelelerine devam ettiler. Büyükler kendi aralarında maç yapacaklarsa kolay sonuca ulaşılan maçlar olmamalı.
Bu maçın gösterdiği şu; futbolcu arkadaşlar işleyen bir sistemde işe yarıyor. Ama sistemde arıza olursa takımda sorumluluğu alacak abi yok. Trabzonsporlu yetkililer ilk önce bunu halletmeliler.
İstanbul’da oynanan ilk maçta olduğu gibi Trabzonspor takım olarak daha ciddi ve baskılı oynamaya çalıştı. Orta sahada biraz daha dirençli, ortada kalan toplara ilk müdahale ve ayağa gelen topların kısa sürede kaptırılmaması Trabzonspor’un daha diri kalmasını sağladı. Bu durum Trabzonspor’un sezon başından beri en zayıf halkası olan savunmasının biraz daha iyi oynamasını sağladı. Savunma hatasının az olduğu Trabzonspor’la uğraşmak çok kolay olmuyor.
İlk maçta oynayan Adrian’ın yerine oynayan Alanzinho orta sahaya hareket getirdi. Zokora’da Alanzinho ile oyuna daha konsantre olunca ortaya ilk maçın aksine şahsiyetli bir oyun çıktı.
İlk yarının tek ciddi pozisyonu 45 dakikada Semih’ten aldığı topla Muslera ile karsı karşıya kalan Burak’ın plasesini gole çeviremeyişi oldu. Burak biraz daha dikkatli olsa ve golcülük kariyerine yakışan bir vuruş yapsa gol işten bile değildi. Muslera aynı şekilde Burak’ın 84’deki plasesini de ayağı ile çıkartarak takımı adına iki önemli kurtarış yapmış oldu.
Trabzonspor ikinci yarıya aynı tempoyla başladı. Daha iyi pas yapan, daha sakin oynayan ve aldığı topları isabetli kullanan Trabzonspor oldu. Trabzonspor’da sakatlanan Mustafa çıktı Glowacki girdi.
Trabzon’da oynanan, aslında oynanmayan futbolun aksine Arena Stadı’nda Trabzonspor daha onurlu oynadı. Bence futbolun daha iyi olmasının en önemli sebebi Burak’ın takıma girmesi ve Alanzinho’nun orta sahaya can katması idi. Her geçen dakika Galatasaray adına kayıp gibi görünse de Galatasaraylı futbolcular sakinliklerini hiç bozmadan mücadelelerine devam ettiler. Büyükler kendi aralarında maç yapacaklarsa kolay sonuca ulaşılan maçlar olmamalı.
Bu maçın gösterdiği şu; futbolcu arkadaşlar işleyen bir sistemde işe yarıyor. Ama sistemde arıza olursa takımda sorumluluğu alacak abi yok. Trabzonsporlu yetkililer ilk önce bunu halletmeliler.
