Trabzon ilinin 2022 yılı sonu itibariyle tahmini nüfusu 820767 olarak projeksiyonlaştırılmıştır.Bu nüfusun 0/075'i tarım, hayvancılık , balıkçılık ve ormancılıkla geçimini devam ettirmektedir.

Aktif olan bu nüfus toplamın 616575'ine tekabül etmektedir.

İklimsel olarak Trabzon sanayi bitkilerinin( Tarıma dayalı sanayi) üretimine elverişli olmasına karşın ekime müsait olan alanların az olması yanında orman, çay, fındık bahçeleri ile otlaklar geniş yer kaplamaktadır.

Sektörel bazda birinci sırada tarım gelmekle birlikte tarım'ı sırasıyla; sanayi, inşaat , ticaret, ulaştırma, haberleşme, mali kuruluşlar, konut sahipliği,serbest meslek hizmetleri,Devlet hizmetleri, izafi banka hizmetleri ve ithalat vergisi takip etmektedir.

Tarım'ın sektör içindeki payı 0/0 17.6 olmakla birlikte gelişme hızı ise 0/0 2.6 civarındadır.

Burdan haraketle ildeki arazi varlığı tarım alanı 99053 hektar(ha) , ormanlık ve fundalık 200536ha, otlak çayır mera yaylak ve kışlak ise 122110ha ve tarım dışı arazi miktarı ise 44701 ha'dan oluşmaktadır.18 ilçe içerisinde tarım toprağı 13099 ha ile Akçaabat ilksırayı alırken en az tarım toprağı ise 953 ha ile Dernekpazarı gelmektedir.Bu anlamda kırsal kesimdeki 8 ilçede tarım toprakları azalırken sahil kuşağındaki 10 ilçede daha fazla tarım toprağı bulunmaktadır.Bu durumda kırsaldan kentlere göçü tetiklemektedir.

Ayrıca arazilerin miras yoluyla ekonomik olmayan parsellere bölünmesi ayrı bir sorun olarak ortada durmaktadır.

Onun için toprak toplulaştırılması açısından bakıldığında coğrafi koşulların bu düzenlemeye müsait olmamasıda ayrı bir sosyal sıkıntı yaratmaktadır.İlimizde bir çok sorun olmasına karşın ilçelerin gelişmişlik düzeyleride genel yapıdan ayrılmayan bir manzara içermektedir.Trabzon ilinin gelişmişlik seviyesi 81 il içerisinde 6 katagoriye göre 3.sırada yer almakta ve bu durum ilçelerin gelişmişlik düzeyleriyle örtüşmemektedir.Şöyleki, temel bileşenlet(ulaşım, erişim, sanayi, tarım,inşaat, turizm,demografik yapı, konut sahipliği,'Devlet hizmetleri, istihdam, eğitim, saģlık, finans, rekabetcilik, yenilikcilik, şehirleşme oranı ve göç gibi) incelendiğinde ortaya çok çarpıcı sonuçlar çıkmaktadır.

İlçeler 81 ilde olduğu gibi Trabzondada 6 kademe üzerinden değerlendirildiğinde 18 ilçenin hangi durumda olduğu daha net görünmektedir.Bu duruma göre 18 ilçenin kademelendirilmesinin manzarası ise;

1.kademe ilçe sayısı 1 adet, 2.kademe ilçe sayısı 2 adet, 3.kademe ilçe sayısı 7 adet, 4.kademe ilçe sayısı 5 adet , 5.kademe ilçe sayısı ise 3 adet olup 6.kademede ilçe bulunmamaktadır.Aynı ilçelerin sosyo- ekonomik gelişmişlik sıralamaları ise şöyledir; 1.kademede gelişmış ilçe Ortahisar olup Türkiye ilçeler sıralamasında 56.sırada yer almaktadır.3.kademede Vakfıkebir sıralaması 265, Beşikdüzü 283, Çaykara 345, Of 361, Sürmene 322, Arsin 369,Akçaabat 236, Yomra 224, Maçka 400, Araklı 462, Dernekpazarı 534, Tonya 605, Düzköy 730 ve Hayrat 768.sırada ywr almaktadır.

İlçelerin il içindeki gelişmişlik sıralamaları ise; Ortahisar 1, Yomra 2, Akçaabat 3, Vakfıkebir 4, Beşikdüzü 5, Sürmene 6, Çaykara 7, Of 8,Arsin 9 , Maçka 10,Araklı 11, Çarşıbaşı 12,, Dernekpazarı 13, Tonya 14, Köprübaşı 15, Şalpazarı 16, Düzköy 17 ve Hayrat 18.sırada yer almaktadır.

Görüldüğü üzere 18 ilçenin gelişmişlik sıralamasında 922 ilçe içerisinde sadece Ortahisar ilçesi 1.kademede yer almakta olup, genel sıralamada ise 56.sırada yer almaktadır.

Daha dramatik olanı ise Ortahisar( Eski Trabzon) hariç geriye kalan 17 ilçeden hiç birisi ilk 200 ilçe içerisine girememiş olmasıdır.Olayın sosyal açıdan değerlendirilmesi illerin gelişmişlik düzeylerine bakılınca Trabzonun 3.sırada yer almasıdır.Bu açıdan bakınca durumun vahameti daha sıkıntı verici zira 3.derecede gelişmiş bir ilin ilçelerinin gelişmişlik düzeylerinin düşük olması devasa bir çelişkidir.

Ayrıca 3.sırada olmanın genel refah ve Trabzon halkının fakirleşme boyutlarının geldiği aşama arasındaki çelişki hayret verici ve şaşırtıcıdır.

Şayet 3.sırada gelişmişlik doğruysa neden fakirliğin 0/040-0/050 aşamaşına tırmandığı anlaşılan bir olgu gibi kabul edilemez.

İlçelerin bu manzarası ortatayken il'in gelişmişliği nasıl oluyorda ön plana çıkıyor.Böyle bir sosyal çelişki olamaz zira gelişmiş ilin ilçeleride gelişmiş olmalıdır.

SONUÇ OLARAK; İlimizin ekonomik ve sosyal olarak gelişimi , ildeki bütün bireylerin temel hizmetlere erişimi ve yaşam kalitesinin artırılmamış olması ile üretilen refahın il geneline yayılmamasıda ayrıca derin bir çelişkidir.Bölgesel anlamda da konu irtelenince farklı bir politikanın hayata geçmediği ve dengeli bir kalkınmanın olmadığı açıkça görülmektedir.

Bu anlamda ortaya konulan söylemlerin içerik açısından analitik bir çalışma düzeyinin yakalanamadığı ve vaatlerin söylem aşamasında kaldığına işaret etmektedir.Onun için Trabzonun geleceği sanal düzlemden çıkarılıp geleceğe tayin edilmeli  ve ilçelerin gelişmişlik düzeylerinin yükseltilmesi için yeni politikalar üretilmelidir.Burada kurum ve kuruluşlar tarafından eksik olan mevzuatların acilen hazırlanarak zaman kaybetmeden hayata geçirilmesi gerekmektedir.Çünkü 3.derecede gelişmiş il ve gelişmemiş ilçeler nasıl oluru cevaplandırmak kolay olmasa gerek.Onun için yeni plan ve projeksiyonlar acilen devreye sokulmalı ki halkımız, ilimiz ve ilçelerimiz daha fazla fakirlik batağına sürüklenmesin.

GÜZEL TRABZONUMUZ HER TÜRLÜ HİZMETE LAYIKTIR.O ZAMAN KOLLAR SIVANMALI.