Bülent Arınç’a ithafen;

1984: 13 kişi

1985: 6 kişi

1987: 133 kişi

1989: 34 kişi

1990: 32 kişi

1991: 61 kişi

1992: 203 kişi

1993: 305 kişi

1994: 50 kişi

1995: 87 kişi

1996: 77 kişi

1997: 12 kişi

1998: 8 kişi

1999: 22 kişi

2005: 23 kişi

2006: 47 kişi

2007: 66 kişi

2008: 119 kişi

2009: 33 kişi

2010: 35 kişi

2011: 113 kişi

2012: 104

2013: 1

2014: 4

2015: 81

2016: 14

Tarihler zaten belli.

Sayıların açıklamasıysa şöyle:

Güvenilir kaynaklardan elde ettiğimiz tüm bu veriler, terör örgütü PKK’nın katlettiği yaşamların yıllara olan dağılımıdır.

Canımızdan aziz bildiğimiz.

Kanımızla besleyerek büyüttüğümüz bu topraklarda…

Asker, polis, korucu, doktor…

Öğretmen, imam, kadın, erkek…

Doğmuş/doğmamış bebek demeden…

Önüne çıkanın kafasına sıkmış, yoldan geçeni ateşe vermiş PKK’lı teröristler.

Hiç bitmeyen kinleri…

Sonu gelmeyen hainlikleri yüzünden…

Binlerce çocuk babasından…

Yüzlerce anne evladından olmuş.

En hazini de şudur ki;

Tek mirasçısı oldukları bu memlekette.

Daha doğrusu…

En kolayından, adına vatan dediğimiz bu topraklarda…

Ne tamamlaması mümkün, ne de anlatması kolay…

Finali eksik, sayısız hikâyenin sahibiler.

Hal bu iken.

Notası notasız zırta zurna...

Rotası rotasız siyasete hurda, Bülent Arınç!

Sen ki, yası bitmeyen milletimize, yüksek yüksek tepelerden “Bir teröristin kitabını okudum” dersin.

Sen ki sıkılmadan üstüne; “Okudum beğendim, siz de okuyun” diye tembihlersin.

Anladık.

Sen belli ki ecdadını unutmuş, tarihinden bihabersin.

Hadi unuttun diyerek Selahattin Demirtaş’ın yıllarını tek tek hatırlattık.

Amma velakin, bilesin ki;

Trabzon’un 3 yıl evvelini…

Eren’imizi unutanı çoktan hainlere kattık!