Gözlerden süzülen yaşların eşliğinde okunan mektupta, şu satırlar yazıyordu: “'Sevgili asker ağabeylerim; Size bu mektubu Ankara Keçiören'den yazıyorum. Ortaokul 5'inci sınıf öğrencisiyim. Adım Elif. Çok güzel bir görev yapıyorsunuz. Ama çok tehlikeli. Vatanımızı düşmanlardan koruyorsunuz. Geceleri uyumayıp belki de nöbet tutuyorsunuz. Kim bilir belki de nöbet tutma uğruna can veriyorsunuz. Vatan ve millet uğruna genç yaşınızda şehit oluyorsunuz.
Sizler bizim amcalarımız ve ağabeylerimizsiniz. Sizler sayesinde evimizde rahat uyuyor, okulumuza güvenle gidiyoruz. Çok kutsal bir görev yapıyorsunuz. Anneniz, babanız, eşiniz ve çocuğunuz umut içinde sizi bekliyor. Bunu sakın unutmayın. Vatan sevgisinin her şeyin üzerinde olduğunu bir kez daha anlıyorum... Çok kutsal bir görev yapıyorsunuz.. Sizler sayesinde evimizde rahat uyuyor, okulumuza güvenle gidiyoruz. Atatürk şimdi hayatta olsaydı sizinle sonsuza kadar gurur duyardı. Tüm asker abilerime selamlar gönderiyorum. Vatan sizin gibi yiğitlere emanettir. Hoşçakalın.”
Metehan Yüzbaşı, mektubun altında yeğeni Elif’in adını gördüğünde tarif edilemez bir mutluluk yaşadı.
Yüzbaşı, gözyaşları içinde elleri titreyerek mektubu tekrar tekrar okudu.