Çocukluk hayallerimizin kahramanları, hafızalarımızda öyle derin izler bıraktılarki unutmak mümkün değil.
Soğuksu köyü çok geniş alana yayılmış olmasına rağmen, herkesce bilineni çifte çamlık Atatürk köşkü ve telsiztepe güzergahıdır.
Her mahallenin ve köyün bir efsane bakkalı olduğu gibi bizimde efsane bir bakkalımız vardı.
70'li yıllarda Çocuk aklımızla elimize geçen ilk parayı köy bakkalında harcamak bizim için inanılmaz bir güzellikti.
Köy bakkalı deyipde geçmeyin. Şimdiki zincir marketlerde bulamayacağınız hizmeti kaliteyi adam gibi adamlığı köy bakkalında bulmanız ve bakkalın içine girdiğinizde alışveriş sarhoşu olmanız garantiydi.
Yürüme mesafemiz uzakta olsa, bizim köyün tek bakkalı, Beton Helva valilik şb.si sahibi, zeki özbak'ın babası, Temel Özbaktı.
Temel amca yüz yaşına merdiven dayamış yıllara meydan okumaya devam ediyor.
Atatürk köşkünden aşağı üç viraj dönüp, İstanbul büyükşehir belediye başkanı Ekrem İmamoğlunun hanımı dilek imamoğlunun ailesinin oturduğu evin yanından geçen dar ve patika bir yoldan aşağı rampa inip, fındıklıkların arasından efsane bakkalımız, Temel amcanın bakkalına girerdik.
Temel amcanın bakkalında bir zamanların yaygın sloganıyla eldivenden merdivene yok yoktu.
Çocuk aklımızla bakkala girdiğimizde aklımıza ilk gelen kuş lastiği, mantar tabancası, mantar, plastik top ve misket almaktı.
İlk ve vazgeçilmez tercihimiz onlardı.
Şöyle etrafımıza çocuk gözüyle baktığımızda,
tüp gaz, açık ispirto ve açık gaz yağı süpürge, bisiklet lastiği, sigaranın her çeşidi, temizlik maddeleri, wim, fay, Vita ve nebati yağlar, çamaşırlar için çivit, keser, muk, lüxüs ve lüxüs memesi, zeytin,imansız peynir, külek tereyağı, süt köy yoğurdu ve daha neler neler.
Bu saydıklarımın hepsini bir arada şimdiki soluk yüzlü, zincir marketlerin hiç birinde bulamazsınız.
Köy Bakkalı demek o köyün mihenk taşıdır demektir.
Temel amcanında bakkalı bizim için öyleydi,
Mihenk taşımızdı.
Temel amcada herhangi bir şey arayıpda bulamama gibi bir şansınız yoktu. Varsayalım oldu!!! yarın onu bulup getirirdi.
O yılların efsane bakkallarının on parmağında on marifette vardı.
Diş çekerler, nikah şahitlikleri yaparlar, kız istemeyede giderlerdi.
Köylerimizin ve mahallelerimizin apayrı renkleriydi onlar.
Mahallemiz, pazarkapıda sekiz direkli hamamın tam karşısında köşe başın'da da öyle bir bakkalımız vardı.
Rahmetli Niyazi açıcı amcada çok kalender bir insandı.
Onun bakkalındada yok yoktu. Sarı kurabiye ve çuvallarda sattığı keçi boynuzlarının tadını hala daha unutmamışızdır.
Önünde bir terazisi vardı, ne alırsan al, ağır ağır gelmesine çok dikkat ederdi. Alan satandan umar diye çok güzel bir tabiride vardı.
Kanuni ilköğretim okuluna giderken onun bakkalının önünden geçerdik. Bizi görünce hemen yanına çağırır cebimize birer keçi boynuzu koyardı zihin açıklığı enerji verir derdi.
Allah rahmet eylesin çok düzgün bir insandı.
Yıllar sonra büyüdük evlendik Arsin gocaba'ya enişte olduktan sonrada o köyde'de bir efsane bakkal amca tanıdım ki dillere destan.
Köy bakkalı Mile'yi sadece kendi köylerinde değil, çevre köyler ve yaylalarda bile tanımayan yoktu.
Mile ağbinin efsane yayla peynirleri ve yayla yağları çok meşhurdu.
Köye çıkınca ona uğrar ondan yayla yağı ve yayla peyniri aldımmı en sevdiğim eniştem sensin diye bana hitap ederdi.
Kapıdaki tüpün üstünde demlediği çayı hiç bitmezdi sürekli kaynardı. Gelen gidene alışveriş yapsın yapmasın çay ikram etmeyi çok severdi.
Mile ağbi ilkokula gittiği yıllarda öğretmeni sınıfa girer ve herkes annesinin ismini defterine yazsın tek tek kontrol edeceğim der.
Herkes annesinin ismini deftere yazarken, mile ağbide çocuk aklıyla deftere sadece bir nokta koyar.
Öğretmen defterleri kontrol etmeye başlayıp sıra ona gelince deftere baktığında sadece bir nokta işareti görür, mile ağbiye bu ne diye sorar, annemin ismi öğretmenim deyince öğretmen kendinden dalga geçtiğini sandığı mile ağbiyi bir güzel döver.
Öğretmen nereden bilsin ki mile ağbinin annesinin ismi Nokta imiş.
Oda çocuk aklıyla annesinin ismini yazarken defterine nokta işareti koymuş.
Bu olayı bana mile ağbinin kendisi anlatmıştı, çok gülmüştüm. Hatıramda kalan güzel bir anıydı benim için.
O Gocaba köyünün her şeyiydi. Onun gibisi o köye bir daha hiç gelmedi.
Rahmetli olduktan sonrada köy bakkalı kapandı, bir daha hiç açılmadı. Şimdilerde Arsine, Gocaba'ya gittiğimde o bakkalın önünden geçerken bir hüzün kaplar içimi.
Sevdiklerimiz değer verdiklerimiz, hafızalarımızda silinmeyen bakkal amcalarımız bir devre damga vurmuş iz bırakmış ve tarihin altın yapraklarında yer almışlardır.
Mile ağbi ve Niyazi amca rahmetli oldular. Temel amca yaşıyor. Ölenlere rahmet, yaşayan Temel amcayada sağlıklı sıhhatli uzun ömürler diliyorum.
On gün önce ağır bir ameliyat geçirdiğim için yazılarıma bir süre ara vermek zorunda kaldım. Şimdi çok iyiyim şükürler olsun.
Kalın sağlıcakla...
