Buraya kadar taraftarlar ile birlikte hemfikirim.
Yeni bir uygulama ile ceza alanı dışında tereddütsüz çalınan penaltı tüm takdir haklarını ev sahibi ekibe kullanması gibi bir dizi haksızlıklar yapıldı.
Dün olduğu gibi.
Şimdiye kadar yapılan haksızlıklar gasp edilen şampiyonluk dâhil yıllardır bu böyle devam ediyor.
Canı yanan taraf hep Trabzonsporlular oluyor.
Ancak yapılacak bir şey yok!
Alışacağız artık.
“Hoppala bu nasıl bir söz” lütfen demeyin.
Çünkü biz hakkımızı aramasını bilmiyoruz vesselam..
Nasıl mı arayacağız demokratik yoldan tabi ki.
Onunda birçok şekli şemali vardır.
Yoksa hem ağlar hem de gideriz.
Şimdiye kadar olduğu gibi.
Eloğlu nasıl yapıyorsa bizde aynısını yapmalıyız.
Maça gelirsek; Bakın beyler Trabzonspor Rizespor maçından buyana iyi yolda diyebiliyorum.
O maçta da futbolcuların özgüvenlerine kavuştuğunu kafalarının rahatladığını yazabilmiştim.
Şimdi de futbolcular isimlerinin ve de formalarının ağırlığını özümsemeye başladılar.
Evet, çok pas hatası yapıyorlar ama dünkü anlayışlarının dışında bir takımının koruyucusu, zırhı pastır dercesine üstü üstüne birçok pas denemelerinde bulundular hatta göze hoş gelen futbolu oynayan Kasımpaşa’nın bile önüne geçebildiler.
Evet, gereksiz pozisyonlar verdiler ama paylaşıp yardımlaşıp mücadele etmesini bildiler.
Zaman zaman da olsa ben büyüğüm dedirtebildiler.
Gerideki acizlik kişiliksiz Trabzonspor yerine gerçeği gelmeye başladığını da ima etti.
Viya böyle..
Gelelim son olarak gecenin renklerine..
Her zaman ki gibi Kuşkusuz yüreğini ortaya koyan ama çok ta beğenilmeyen Mustafa Yumlu ve de gemisini emin adımlarla yürütmeye çalışan Kaptan Onur Kıvrak’tı.
Onlar parlarlarken ben yine dün akşam Okay ile Marin’i aradım.
