Tesislerin ortasında ayağında köselesiyle bir çocuk!

İŞTE O ANI:

Tesisin ortasında bir minik takım sporcusu. Antrenmanını yapmış, eve gitmeye hazırlanıyor. Üstünde kulübün eşofmanı. Ayağında ise siyah, kösele ayakkabı. Samet Aybaba, antrenman sahasına yürürken gördü kösele ayakkabılı çocuğu. Ahh... Çocuk nasıl mahcup, nasıl heyecanlı. Hayallerini süsleyen takımın hocası kesti minik topçunun yolunu: 
"Oğlum adın ne senin?" 
"Ha Ha Habib Hocam." 
"Burada ne yapıyorsun?" 
"Minik takımın oyuncusuyum hocam." 
"Neden kösele ayakkabı giyiyorsun?" 
Cevap vermiyor çocuk, Samet Hoca ısrarla soruyor:
"Neden oğlum?"
"Şey... Spor ayakkabım yok hocam." 
Köpürdü Samet hoca. Anında malzemecilere talimat verip spor ayakkabı hediye etti Habib kardeşime. 
Şimdi, ilk günkü gibi, fotoğraf makinemle gözlerim dolu dolu hatırladığım anının gölgesinde Habib'imi anıyoruz. Kahrolası hastalık yüzünden kardeşimi kaybedeli 5 yıl olmuş. Ciğerimizdeki kıymık, bugün canımıza daha çok batıyor. Ne zaman Habib deseler; kösele ayakkabılı, kocaman yürekli çocuk gelir aklıma. Ah benim canım kardeşim...
Habib'im bak ne diyeceğim; buraları düşünme sakın. Cemil amcanla Kadir amcana selam söyle.