İkinci yarıda Trabzonspor hızlı atağa kalkmış, top Visca’ya gelmişti ki… Kardeşler, bir anda düdüğü ağzına götürdü.
Gerekçe? “Faul yanlış yerden kullanıldı.”
Oysa herkes gördü, top doğru noktadan oyuna sokulmuştu. Trabzonspor’un olası golü kesildi, camianın sabrı taştı.
Başkan Ertuğrul Doğan, öyle cümleler kurdu ki, artık dönüşü olmayan bir yol açıldı:
“Bir insan kendini bu kadar aciz duruma düşürür mü? Utanmayacak mısın dostundan, çocuğundan? Bu arkadaşın Türk futboluyla işi kalmamıştır. Bundan sonra hakemlik yapma ihtimali yok. Bu arkadaşın hakemliği bitmiştir.”
Bu sözler, sadece bir öfke patlaması değil; Trabzonspor yönetiminin iradesinin net ifadesi oldu.
Bu sert çıkış, sadece bir hakemin değil, yıllardır süregelen düzenin sorgulanmasına da kapı araladı.
Bugün Arda Kardeşler konuşuluyor. Ama dün Mete Kalkavan konuşulmuştu.
Ondan önce Deniz Ateş Bitnel, Çağatay Şahan, Ümit Öztürk…
Hepsi Trabzonspor’un iradesi karşısında “hakemlik kariyerini” bırakmak zorunda kaldı.
Cüneyt Çakır’ın tam 9 yıl Trabzon’a uğrayamaması tesadüf müydü?
Yönetimler değişiyor, başkanlar geliyor gidiyor…
Ama bir gerçek değişmiyor: Trabzonspor’un Türk futbolunun çürük elmalarını temizleme gücü.
Arda Kardeşler için artık yolun sonu göründü.
Bugün, Hacıosmanoğlu ile görüşecek olması da işin resmî boyutuna işaret ediyor.
Ama mesele sadece bir hakem değil; mesele, Türk futbolunun adaletine yeniden güven duyulup duyulmayacağıdır.
Ve görünen o ki, yine Trabzonspor sahneye çıkıyor.
Yine Trabzonspor, Türk futbolunun ayıplarını temizlemek için bedel ödüyor.
Bu şehir sadece futbol oynamaz, gerektiğinde futbolun vicdanını da ayağa kaldırır.