Bir Trabzonspor-Galatasaray maçını daha geride bıraktık. 4 sezondur Akyazı'dan eli boş dönen Sarı-Kırmızılılar, bu defa elini kolunu sallayarak döndü...!
Ne yazılabilirdi bu maçtan sonra? Oyunu taktiksel olarak değerlendirmeye gerek var mıydı? Abdullah Avcı maç sonunda her şeyi özetlemişti aslında, "2-0'ı kabullenen futbolcular..." diyerek. Bu sözün üstüne söylenecek çok da söz kalmamıştı zaten...
Bende bu maçı kendi açımdan değerlendirmeye çalıştım ve şu sonuca vardım; %96 bedensel engelli bir birey olarak, Trabzonspor'un forvetlerini görünce hayata daha da sımsıkı bağlandım ve birgün Trabzonspor'un forveti olabileceğimin hayalini kurmaya başladım. Şayet bunlar bu beceriksizlikleriyle o şanlı formayı giydiyse, bende birgün %96 engelime rağmen Trabzonspor'un forveti olabilirim diye düşündüm. Hemde en azından ben onlar gibi kulübü maddi zarara da uğratmam!
Peki sadece forvetler mi? Hayır! Hugo haricinde Trabzonspor'un bu sezonki tüm transferleri merdiven altı üretimdir. Fakat önemli bir fark var! Merdiven altı üretimler insanları zehirler ama maliyet olarak ucuzdur. Gel gör ki Trabzonspor'un transferleri hem pahalı hemde taraftarları zehirliyor!
Bu zehirlenmenin suçlusu, transferleri onaylayan Başkanımız ve yönetimimizdir! Daha sağlıklı günlerde görüşmek dileğiyle... Bende yavaştan antrenmanlara başlayayım, belki birgün Trabzonspor'a transfer olurum!
