Bu şehirde doğduk.
Bu şehirde büyüdük.
Bu şehirle var olduk.
★
Sporda, sanatta, siyasette yok sayılmamak...
Örselenmemek için habire koştuk.
Kararlılığımızla meşhur olduk.
★
Bundan mütevellit…
Tüm memleket biliyor ki;
Göbek bağımız kesildiği günden beri...
Ne adımız değişti, ne verdiğimiz mücadele.
★
Temel, Fadime, Dursun dediler...
Durduramadılar, durmadık.
★
Hırçın Karadeniz’e horonla ritim tuttuk, derdi kederi el ele unuttuk.
★
Saklamaya ne hacet…
Birlik olup yordular.
Derdimiz keyfimiz oldu.
★
Ne ‘Oyy’ larımız eksildi türkülerden…
Ne de ‘Hey gidi…’ ler hayallerimizden.
★
Velhasıl.
Eyy benim kendinden geçmiş hemşerim!
Farkında değilsin.
Lakin şimdi durum başka…
★
Bugün.
Bu topraklarda…
Ne bordo kalmış, ne de mavi…
Başımızda hastalık, coğrafyamız kızarık.
★
Ve yine diyor…
Ekliyoruz ki;
Başkasından beklemeyin.
Biziz bu şehre borcu olan.
Biziz toprağıyla harmanlanan.
Yaylalarını şenlendirip…
Esnafını ayağa kaldıracak olan biziz.
★
Ne olur artık ciddiyet…
İnadımız iş görsün…
Trabzon’umuza kıymayın.