Trabzonspor’un Gaziantepspor karşısında aldığı 1-1’lik sonuç, sadece bir skor değil. Büyük fotoğrafın küçük bir parçası.
Dün akşam sahada izlediğimiz oyun da, kenardan gelen hamleler de, hakem performansı da, tribünlerin ruhsuzluğu da aynı başlıkta birleşiyor. Yetersizlik!
Hakem tartışmalarını hep faul, penaltı, kart üçgenine sıkıştırıyoruz. Oysa mesele daha derin.
Başlamasına izin verdiğin bir faul atışının ardından, top tehlikeli bölgeye girince oyunu durduran hakem... Bu karşımızdaki zihniyetin apaçık bir göstergesi.
Avantaja bırakılan fauller sonrası gösterilmeyen sarı kartlar…Sarı kart görmüş oyuncunun cesareti azalır, oyuna müdahale şiddeti düşer. Hakem bu dengeyi korumadı. Gaziantep’in sertliğini ödüllendirdi.
Aynı tablo Fenerbahçe maçında da yaşandı. O gün doğrandık. Bugün yine aynı bıçağın altına yatırıldık.
Bir başka çıplak gerçek kulübenin hali. Kenardan oyuna giren oyuncular, sahada başlayanlardan çok geride.
Normal şartlarda değişiklik takımı yukarı çeker. Trabzonspor’da tam tersi oluyor. Oyuna girenler oyunun seviyesini düşürüyor. Bu tablo transfer politikasının eseri. Kadro mühendisliğinin yapılamadığının en büyük kanıtı.
Burak Yılmaz maçtan sonra dedi ki: “Bugün Trabzon deplasmanını hissedemedim.” Haklı...
Fatih Tekke de taraftardan daha çok destek beklediğini söyledi. Ama şu cümlesi daha çarpıcıydı: “Bugün gelmeyenler de haklı.”
Taraftar neden gelmiyor? Çünkü yönetim verdiği sözlerle yaptığı işler arasında uçurum yarattı. Taraftar artık inanmıyor.
Birlik çağrıları havada kalıyor.
Trabzonspor son iki haftada hakem kararlarının kurbanı oldu, evet. Ama sadece hakemleri suçlayarak yol alamayız.
Sahada oynanan oyunun yetersizliğini konuşmazsak. Kulübenin kalitesizliğini görmezden gelirsek. Yönetimin inandırıcılığını kaybettiğini dillendirmezsek. Kendimizi kandırırız.
Fatih Tekke’nin sözleri aslında her şeyi özetliyor: “Trabzonspor’un oynaması gereken oyun bu değil.”
Bugün sahada, kenarda, tribünde, hakemde gördüğümüz tek ortak payda vardı.
Yetersizlik!