Birkaç yıl önce Trabzon'dan İstanbul’a seyahat ederken uçakta kendimden yaşça büyük bir beyefendiyle tanıştım. Kendisinin ressam olduğunu öğrendiğim an yüzündeki hissiyatta bunu apaçık belli etmişti zaten. Yani demem o ki duygularına güvenen ve düşüncelerini sanatla ortaya koyan bir kişiliğe sahip olması yüzüne vurmuş gibiydi.
Tahmin edeceğiniz üzere sohbetimizin başlangıcı klasikleşen “nerelisin”?
Sorusuyla başladı…
Karadenizli olduğumu söylediğimde, yüzünde bir “tahmin etmiştim” ifadesi oluştuğunu gördüm ve tabiî ki tahmin edilebilir bir durum olduğunu düşündüm.
Hemen ardından bütün bayanlar çiçektir hepsinin kendine has bir güzelliği vardır. Fakat Karadeniz bayanları bu konuda biraz daha farklıdır… Bir Karadenizli bayan olarak bunun sebebini hiç araştırdınız mı diye bir soru yöneltti.
Tabi öncelikle bunu bir iltifat olarak kabul edip tüm Karadeniz bayanları adına teşekkürlerimi sundum ve sebebi ne olabilir diye düşündüğümü anlamış olmalı ki bakın nasıl bir hikaye ile merakımı dindirdi…
“Bir rivayete göre uzun yıllar önce bir ülkede yapılacak olan güzellik yarışması için Rusya’nın tescilli güzel bayanları gemi ile yarışmanın yapılacak olduğu ülkeye doğru yola çıkarlar. Fakat gemi Karadeniz açıklarında oluşan fırtına sebebiyle devrilir ve bayanların çoğu can verir. Geri kalanlar ise balıkçı tekneleri tarafından kurtarılır ve hayatlarını onları kurtaran kişilere adarlar. Yani büyük büyük neneleriniz zamanında Rusya’nın tescilli güzelleri olarak Karadeniz de yerlerini alıp genlerini sizlere aktarmış gibi görünüyor…”
Doğrusunu söylemek gerekirse Karadenizli olmayan bir kişiden bu hikayeyi dinlemek beni gerçekten etkiledi. Fakat eklemek isterim ki güzellik derken bunu kesinlikle bir ayrımcılık olarak benimsemediğinden eminim. Kim bilir belki de Türk kadını ile ilgili daha birçok farklı hikayesi vardır ki zaten her bayan bir çiçektir sözüyle de bizleri onure ettiğini düşünüyorum.
Evet doğru veya yanlış fakat bu bir rivayet… Hatta belki de bir şehir efsanesi ama kabul ediyoruz ki bayan ruhunu okşayan bir görüş.
