Çay üreticileri için yevmiye miktarları kabusa dönüşmüş durumda. Çay bölgesinde faaliyet gösteren esnaflar da bu durumdan olumsuz etkileniyor. Yapılan hesaplamalara göre, yaklaşık 2 milyar TL gibi bir meblağ, çay işçileri aracılığıyla bölgeden çıkıyor. Bu durumun, bölgedeki esnafları zor durumda bıraktığı ve çözüm bulunmasının gerektiği ifade ediliyor.
Doğu Karadeniz'in geçim kaynağı olan çay artık üreticileri memnun etmiyor. Kendi bahçelerinde çalışanlar haline gelen üreticiler, işçi ücretlerinden şikayetçi. Bu soruna son verebilecek bir çözüm arayışında, cesur bir kahraman aranıyor.
Rize, Trabzon, Artvin ve Giresun'da, 830 bin dekarlık alanda 1 milyondan fazla üretici aile, yaş çay hasat sezonunda toplama işlemlerine devam ediyor. Hasat olgunluğuna ulaşan çayları toplamak için üreticiler bahçelere giriyor. Kendi hasatlarını gerçekleştiremeyen üreticiler için ise Türkiye'de oturma izni bulunan birçok yabancı uyruklu işçi görev yapıyor.
Artık çay üretimi, üreticilerin yüzünü güldürmüyor. Kendi bahçelerinde çalışanlar haline gelen üreticiler, işçi ücretlerinden şikayetçi.
Bu soruna son verebilecek cesur bir kişi yok mu, örneğin Karadeniz'de?
Çay toplama sektörü giderek yabancı uyruklu vatandaşların kontrolüne geçiyor. Serbest fiyat politikaları nedeniyle günlük yevmiye fiyatları üreticileri zor durumda bırakıyor.
Yaş çay toplamak için işe alınan yabancı uyruklu vatandaşlar, günlük yevmiye ücretini, çalışma saatlerini ve gün içindeki yemek standartlarını kendileri belirlemeye başladı. Günlük 700 TL ile 800 TL arasında değişen fiyatlar talep eden işçiler, çalışma saatleri, ton başına ödenecek ücret ve hatta sabah, öğle ve akşam yemekleri gibi konularda pazarlık yaparak mümkün olduğunca fazla kazanç elde etmeye çalışıyorlar.
Diğer yandan işçi bulamayan çay üreticileri, ürünlerini yarıcılara vererek daha fazla zarar ediyor ve kendi üreticileri haline geliyorlar. Bu nedenle üreticiler, günlük işçi yevmiyelerinin ilgili kurumlar tarafından denetim altına alınması gerektiğini belirtiyorlar.
