Trabzonspor-Denizlispor maçının ardından, her hafta olduğu gibi maç yazımı yazıp haber servisine göndermem gerekiyordu ama öyle sinirliydim ki ne yazacağımı bilemiyordum. Şimdi bu yazıyı maçtan 18 saat sonra kaleme alıyorum ama değişen bir şey yok! Yine sinirden ne yazacağımı bilemiyorum...
Şampiyonluğa giden ve şampiyon olan takımlar, muhakkak ki sezon boyunca 3-4 eşikten geçerler. Geçenler yoluna devam eder, geçemeyenler ise ciddi şekilde yara alır! Hele de böyle geçemeyenlerin yarası 2 kat daha acı olur.
"Böyle geçemeyen"den kastım şu; Trabzonspor'un daha önceki sezonlarda da bu eşiklerden geçemediğine çok kez şahit olmuşuzdur. Ama o maçlarda bir şey bariz şekilde ön plana çıkıyordu. Neydi o? Trabzonspor'un iştahlı ve aşırı baskılı oyunu...
Öyle bir oyun ki rakip kaleci kesinlikle haftanın en iyi 11'inde! Ama Denizlispor maçında bu olmadı. Bırakın iştahı, takımın su içecek hali bile yoktu! Bu denli önemli maçta bu kadar ruhsuzluk ve kötü oyun; eşikten geçememenin acısını daha da fazlasıyla yaşatıyor.
Karaları bağlayacak değiliz ama önemli bir fırsatı teptiğimiz de aşikar! Bir an önce bu acının yarasını sarmak dileğiyle...
