Trabzonspor'un küme düşmeme mücadelesini Kadıköy'de bir kahvede izliyorum.

Bugün herkes burada Sarı-lacivert giydi.UEFA yarı final heyecanı yaşıyorlar.Bizlerde birkaç Trabzonspor taraftarıyla Orduspor karşısında ki bordo-mavili takımı izliyoruz.
Takımın durumuna ve oynadığı futbola bakıyoruz,üzülüyoruz,kahroluyoruz.

Ne hallere düştük,eyvah diyoruz.

Fakat bu müsabaka bizim için çok

Önemli deyip maça geçiyoruz.

Fakat oynanan futbola bakınca umutlarımız yıkılıyor.

Trabzonspor için ölüm-kalım müsabakasında Tolunay hoca oyunu her an değiştirecek futbolcuları yedek kulübesinde oturtturmuş.

Adrian, Colman bu maçta yedekte anlam vermek mümkün değil.

Zaten kanatların iş görmüyor, ne yapmaya çalışıyor anlam veremedim.

Ordu o kadar güzel top oynadı ki karşıda ki formanın büyüklüğünden ayakları titremese erkenden farka giderlerdi.

Trabzonspor'un maçı almak için tek şansı hasbel kader atacağı bir goldü.

Müsabakanın maalesef görüntüsü buydu.

Kocaman Trabzonspor'un şansı anlayacağınız karambole kalmıştı.

Sanki deplasmanda oynayan bordo-mavili takımdı.

Neyse ki seyircinin de etkisiyle mücadelenin sonuna doğru Trabzonspor kuru bir baskı yapmaya başladı.

Fakat bunlar planlı olmayınca sonuç vermedi.

Allahtan Adrian değişikliği oyunun rengini değiştirdi.

Biraz baskı biraz topa sahip olma maçın şifresiydi.

Fakat bunu Tolunay çözene kadar hop oturup hop kalktık.

Neyse ki bu kötü oyuna rağmen maçı almasını becerebildiler.