Kupa için tecrübeli olduğunu iddia eden teknik adamın verdiği cesaretle, bu kez başka şeyler olabilir umudu oluştu oluşmasına ama...
Değişen hiçbir şeyin olmadığı daha ilk bölümde anlaşıldı...
Yine klasik, yine bildik bir Trabzonspor izledik...
Değişiklikleri erken yapar diye beklesek de, değişiklikler hep sonraya saklandı...
Soyunma odasından gelirken en az 2 değişiklik beklerken, aynen sahaya gelinmesine bir anlam veremedik...
Volkan'ın maçın belirli dakikalarında, o da hata yaptığı anlarda saha da olduğunu fark edemeyen bir tek Tolunay hocaydı sanıyoruz.
Defansın oynaması beklenen adamı, ailevi nedenlerle kadrodan ve şehirden uzaklaşınca, Mustafa ve Giray'lı ikili o bölgeye ilaç olamadı yine.
Bamba'nın da onlardan farkı olmadığını, Abdullah Karmil ve Celustka'nın orada teker teker denenmesi gerektiğini düşünüyorum.
Colman'ın öfkesini kontrol edecek kadar sinirlerine hakim oluşuna tanıklık ederken; bununla birlikte hırsını da kaybetmiş olmasına anlam veremedik...
Koskoca Trabzonspor, koskoca 90 dakika boyunca tek bir pozisyon üretemeden maçı tamamlayacakken, olmadık bir pozisyonda Sivassporlu oyuncunun ikramı pozisyonla golü bulmuş, tura tutunmuş oldu.
Sivasspor'un daha takım görüntüsü verdiği, Trabzonspor'un umut bulduğu bir ilk maç yaşandıysa da, tura yakın takım yine de Sivasspor.
Trabzonspor'un tek güvencesi; kupa takımı ve tecrübesi, bir de son dönem taraftar desteği...
