Deplasman da Üç Puan

Oyuncu yapına hangi sistem oturuyorsa senin için en iyi oyun planı odur.

Bu şuna benzer, bizim meslekte şöyle derler;  hastalık yoktur ,hasta vardır.

Bunun manası şudur, mesela grip hastalığı gençlerde sıkıntı çıkarmayabilir ama yaşlı bir hastanın ölümüne yol açabilir.

Trabzonspor da aslında sezon başından beri sıkıntı buydu. Burak Yılmaz gittikten sonra bir türlü bir isteme oturtturulamadı.

Ha bire yeni reçeteler denendi ama hiç biri bu takıma şifa olmadı. Çünkü takımın omurgasıyla oynandı, genetiği değiştirildi. Bünye ye katılan oyuncu tipleri hep aynıydı.

Aynı mevkii de   farklı renklere ve kokuya  sahip  domates  gibiydiler. Kimisi organik ,kimisi hormonlu ama hepsi netice de domatestiler.

Fakat bu domateslerden bir türlü menemen olmadı. Çünkü menemen için en azından biber ve yumurtaya ihtiyaç vardı.

Bunlardan  sıksan en fazla salça olurdu.

Kimse bundan alınmasın ya da hakaret ettiğimi sanmasın. Suç futbolcuların değil bu alışverişi yapan yönetimindir. Kişisel olarak baktığınız da kim Adriana,Alanzinhoya,Saparaya kötü futbolcu diyebilir. Fakat hangi akıl bunları bir takımda oynatabilir. Ayaklarınız olabilir ama kafanız,kolunuz eksikse engellisiniz bir şekilde.

Maalesef Trabzonspor’un sıkıntısı da bu aslında. Onun için Morinho’yu  getirseler   hiç bir şey değişmez.

Eskişehir deplasmanın da daha organize ne yaptığını bilen bir Trabzonspor vardı.Özellikle Halil ileride ayağında top saklayıp orta sahadan gelen oyuncularla yardımlaşıp pozisyon üretibildiler.Elinizde Adrian gibi bir yetenek varsa maça aslında 1-0 önde başlarsınız.Futbol da düz ,koşan,gücüyle mücadele eden oyuncular çok bulabilirsiniz ama ayağını raket gibi kullanan, zekasıyla oyunun gidişatını değiştiren  futbolcu sayısı oldukça azdır. O frikik golünden  sonra bordo-mavili takımın özgüveni ve güzel oyunu sahaya yansıdı.