Tarımla uğraşan nüfus kırsalda yaşamakta ve gittikçe yaşlanmakta bu husus özellikle GIDA GÜVENLİĞİ açısından ciddi bir tehlikeyi de beraberinde getirmektedir.Ülkemizde çiftçilik yapanların Yaş ortalamasının 57-58 olduğu bilinmekle beraber bu yüzden verimlilik düşmektedir.Yine bu yaş grubundaki insanların teknoloji ile barışık olmadığı temel bir sorun olarak önümüzde durmaktadır.
Kırsaldaki insanlar kuşaktan kuşağa bigi aktarımıyla üretim yaptıkları için yaşlı kesimin genç kuşağa teknoloji konusunda bilgi aktaracak kadar donanımlı olmadığı da ayrı bir gerçektir.İşin en üzücü tarafı gençler kırsalda kalmak istemedikleri için yıllarca edinilen üretim kültürü ve bilgileri de kaybolmaktadır.Onun için pozitif bir ayrımcılık.yapılarak kırsal kesimdeki gençlerin tarımsal üretimi devam ettirmesi için özellikle kırsal kalkınma stratejilerin de gençlerin önünü açmak için en az beş yıllık hibe projelerinin devreye sokularak ürün alım garantisi verimlidir.
Bu projeler( Tarım, Hayvancılık,Ormancılık, Gıda, Su ürünleri, Bitkisel, Yöresel ürünler, Tıbbi ve aromatik bitki üretimiyle bu ürünlerin işlenmesi depolanması ve paketleme) olmalıdır.Bu hibeler yoğun işsizlik yaşayan üniversite öğrencilerine öncelik tanıyarak ülke genelinde bölgesel kriterler esas alınarak yapılmalıdır.
Yine bu projeler özendirici olmalı ve kesintisiz sürdürülmeleri sağlanmalı ve bu şekilde kırsalda GİRİŞİMCİ yaratıla bilsin.Yaşlanan nüfus gittikçe daha yaşlanacak ve bu gidişle toprakları işleyecek insan bulunamayacağı için tarım yerli ve yabancı holdinglerin eline geçecektir.Dünya nüfusnundaki 65 Yaş üstü oranı 1960 yılında yüzde 5.7 iken 2018 yılında yüzde 9.9 olmuştur.Ülkemizde ise bu durum 1960 yılında yüzde 3.2 iken 1990 yılında 4.6 'ya 2018 yılında ise 8.5 olmuştur yani yaşlılık Ülkemizde yüzde 5.3 artmıştır.Bu durum kesinlikle gelecek için ciddi bir risk oluşturmakta ve türkiyede yaşlanan ülkeler arasına girmiş bulunmaktadır
Onun için yaşlanan nüfus yerini genç nüfusa bırakması gerekirken kırsaldaki gençler üretim kültüründen koparak şehirlere göç etmekte ve tarımsal faaliyetlerede katılım azalmaktadır.Bu yüzdendir ki Tarımla uğraşan Yaşlı nüfus yardımcı bulamayınca tarımdan uzaklaşmakta ve GIDA güvenliğide olumsuz etkilenmektedirAyrıca tarım dışı geliri olanlar ve emekli olup maaş alanlar da arttıkça tarımdan uzaklaşma gittikçe yoğunlaşmaktadır.1923- 1950 yıllarında köylerde yaşayan nüfus yüzde 72.3 iken bu gün bu oran yüzde 7 olup şehirlere göç yüzde 1000'in üstüne çıkmıştır.Artık gelinen aşamada Tarımla uğraş geçimi temin etmediği için ancak Tarımla uğraşanların sadece yüzde 40'ı gençlere tarımı önerirken yüzde 60'ı önermemektedir.
Daha açıkçası yıllarca Tarımla uğraşanlar bu sektörün çocukları için bir gelecek olmadığını gördükleri için sorun ekonomik olarak ortaya çıkmaktadır.Yani üretim girdilerinin fiyatlarının aşırı artması pazarlama koşullarının zorluğu gibi sorunlar aşılamadığı için gençler açısından bu durum üstesinden gelinemez olduğundan cesaretleri kırılmaktadır.
BUNUN İÇİN;
●- Kırsal alanda gençlerin tutabilmek ve göçü önlemek için ekonomik getirisi olan faaliyetlerin artırılması
● - Kırsal alanlardapazarlama sıkıntısı çekilmemiş için tarıma dayalı sanayi yatırımlarının desteklenmesi
● - Tarımsal alanlarda yeni ve cazibesi olan iş alanlarının yaratılması
● - Agro turizm gibi tarım dışı faaliyetlerin devreye sokulması geliştirilmesi ve desteklenmesi
● Gençler tarım konusunda eğitilerek tarım kültürü toprak ve üretimin önemi benimsetilmeli
● - Çiftçilik bir meslek ve kariyer olarak cazip hale getirilmeli
● - Çiftçi ailelerinin yaşam kalitelerinin artırılması için sosyal güvence garantisi verilmeli
● - Şehirlerde düşük ücretlerle çalışan gençler için tarımın geçim kaynağı haline getirilmesi
● -Çiftçi kazancıyla itibarlı bir meslek sahibi olduğunu görecek statüye kavuşturulmalı
● - Acilen tarımsal araştırma enstitülerinin açılması
● -Kırsalda Tarımla uğraşan Çiftçi çocukları için kapsayıcı düzenlemelerin yapılması gibi geleceğe yönelik projeksiyonlar oluşturulmalı.
ARTIK SAHİPLENME DUYGUSUNUN ZAMANI GELMİŞ VE GEÇMEKTEDİR.EN ÖNCE BU DUYGU TOPRAKTAN BAŞLATILMALI VE BİRİNCİ STRATEJİK KURAL OLARAK BENİMSETİLMELİDİR.YOKSA GELEN RİSK TEPEMİZE ÇÖREKLENİR
