Demiştim!

İnsan, insanoğlunun yorgunudur.

Ancak, zaman zaman mumdan kayıkla ateş denizlerde geçmeye mecbur kalan insanın merhemi de yine bir insanoğludur.

*

Adı Melisa Nur!

2 yaşına geldiğinde ailesi Melisa’nın ayaklarının üstüne basamadığını fark etti.

Bu fil işkembesi dünyanın tüm yükü, Melisa’nın omuzlarının üstündeymiş gibiydi.

*

Babası hemen doktora götürdü Melisa’yı…

Reçeteler, alınyazısına dizildi.

Kelimeler boğazına düğümlendi.

Lösemi dedi doktor.

Tedavi süreci başladı.

Melisa artık 4 yaşına gelmişti.

Minik bedeni yorgun düşmüştü.

Ve günleri sayılıydı.

melisa (1)

*

Melisa’nın her çocuk gibi babasından bir isteği vardı.

Yaşıtları gibi okula gitmek.

Babasına, “Benim hiç öğretmenim olmayacak mı” dedi.

*

Babası hemen durumu Milli Eğitim Müdürüne aktardı.

Müdür de Müdür çıktı.

Hemen talimatı verdi ve öğretmenler Filiz Kaplan, Songül Sever, Hülya Akman harekete geçti.

Hastane odasını çabucak sınıfa çevirdiler.

Melisa’nın yaşına uygun etkinlikler hazırladılar.

Hamurla oyun oynadılar, parmak boyasından resim yaptılar.

Yaptıkları resimleri, öğretmenler okulda sınıfların duvarlarına astılar.

*

Melisa hiç okula gidemedi ama okul Melisa’ya gelmişti.

*

Ve Gece saat 02:00 suları…

Bir ağıtla yankılandı duvarlar.

Melisa Melek oldu dediler.

melisa (2)

*

Geride; çaresizliğini sırdaş edinen bir baba, kalbi saçlarından önce ağaran gözü yaşlı bir anne, masada kalmış bir oyun hamuru, resimlere sürülmüş parmak izleri ve öğretmenleri kaldı.

Ölmeden önce son isteği yerine gelmişti Minik Melisa’nın…

Öğretmenleri hem üzgün hem de gururluydu.

*

Bu yaşanmışlık hikâyesini şunun için anlattım.

İnsanların kalbine dokunan ve onların önünde bir kandil olan insanlara, hak ettikleri saygı ve değeri verdiğimizde, dünyadaki tüm mutsuz insanlar, pencere önü çiçeğine dönüşüveriyor.

İşte bu dönüşümü sağlayan insanların en başında da öğretmenlerimiz geliyor.

Dokundukları kalpler; bahar bahçe…

Dokunmadıkları kalpler; kar, kış, boran…

*

İşte tam da bu yüzden, öğretmenlik mesleğini layıkıyla yerine getiren insanları ne kadar önemsersek, bahçelerimize o kadar daha kolay bahar gelecek.

Hadi onların gününde onlara bir söz verelim.

Daha çok saygı!

Daha çok destek!