Her yıl 10 Eylül, “Dünya İntiharı Önleme Günü” olarak anılıyor. Bu günün amacı, çoğu zaman sessiz bir çığlık gibi içimizde saklanan acıları görünür kılmak. Çünkü intihar, yalnızca bireyin yaşadığı bir sorun değil; aileyi, arkadaşları, hatta toplumu derinden sarsan bir kayıp.

İntiharı düşündüğümüzde aklımıza genellikle umutsuzluk, yalnızlık ve çaresizlik gelir. Oysa çoğu kişi aslında “ölmek” değil, “yaşadığı acıyı bitirmek” ister. Bu çok önemli bir ayrımdır. İnsan, yaşarken taşıyamadığı yükleri paylaşabileceğini bilirse, çözüm için yeni yollar açılabilir.

Bugün bize düşen görev, intiharı konuşmaktan korkmamak. Toplumda hâlâ yanlış bir inanış vardır: “İntihardan bahsetmek kişiyi buna teşvik eder.” Oysa araştırmalar bunun tam tersini gösteriyor. Açıkça konuşmak, kişinin anlaşıldığını hissetmesine ve yardım almasına zemin hazırlar.
Bir yakınınızın içine kapandığını, umutsuz konuştuğunu, yaşam isteğini kaybettiğini fark ederseniz sessiz kalmayın. Ona “Yanındayım, seni dinlemek istiyorum.” demek bile çok şey değiştirebilir. Profesyonel yardım ise çoğu zaman hayat kurtarır.

Unutmayalım, intihar önlenebilir. Sessizliğin yerine anlayış, yargının yerine destek koyduğumuzda yaşam için yeni bir kapı açılır. Belki de tek ihtiyacı olan, kalbinizin ve sözlerinizin ona uzanan sıcaklığıdır.

10 Eylül bize bunu hatırlatıyor: Her hayat değerlidir, her insanın yaşama hakkı kutsaldır. Birbirimizi duyalım, birbirimize tutunalım.