ANNELERE.....

     Yüreğindeki acıları bana çok hissettirmeden usulca ve erkenden bu dünyadan ayrılışının 16.yılın da yine bir Anneler günün de bana bu güzel yüreği bırakan Annem Zeliha nezdinde  başta,Bu güzel ülkenin kurucusunu yetiştirip ona güzel bir yürek veren Zübeyde Anne ve tüm güzel Annelerimiz   için yazıyorum..

    Köydeki küçük tarlasını işlerken verdiği bir molada ve
  Çok sevdiği ve işlediği oyaları incelerken ölmeden önce ona çektiğim ve arşivden yeni bulduğum bu fotoğraflar anlatacak herşeyi ..   

   BU TOPRAKLARDA ANNE OLMAK..

Trabzona döndüm.. 

Annem tarifsiz bir üzüntü içindeydi. Yalnızdı ve gelmek istememişti İstanbul’a.  Güçsüz hissedince topraklarına sığınır annem. Acılarını kendi içinde yaşayacaktı ve bazen köye gidip ekecek yeniden yeşertecekti tarlasını. Geçmişinde en sevilenleri yapmak mesela en sevdiği kara lahana yemeğini pişirmekle avutuyordu kendini. Koca tencereye bakıp tükenmediğini görmek onu tüketse de, avunmak istiyordu geçmiş alışkanlıklarıyla.
  
Evlat acısını yaşamıştı yüreğinin en derinlerinde sonrada hayata tutunduğu çınarın gövdesi kayıp gitmişti. Kocası Kurt Hüseyin 51 yaşında  erkenden veda etmişti ona..

  Dönmedim bir daha  İstanbul’ a. Dönemezdim. Annem Zeliha ile yaşıyacaktık kendi topraklarımızda. 
 
   Acılarını hiç bana belli etmedi üzülmemi istemiyordu..hasta olmasına rağmen 

Karadeniz kadını güç demektir bu coğrafyada .

Son nefesine kadar nefesin hakkını verirken bahşedileni tükenmesin diye korur ve kıymetlendirir...

Yorulur da tabii...

Utanmadan, of demeden, toprağına sığınıp Rabbini anarken, şükrederken, kendine ve sevdiklerine yeniden yaşam yaratır..

Yağmurlarla yıkanır yürekleri, Karadeniz kadınlarının... Dalgaların hırçınlığında ehlileşir, yamaçların kuytusunda yuvayı öğrenirler. 

Sevdasına da, yuvasınada sahip çıkmayı bilir. Yoktan var etmek Allaha mahsustur ama varı var etmek, sürdürmek kulun yaratana borcudur.  yaratana borçlu gitmez. Emanete sahip çıkar, ihanet etmez..

       Ve ... Bir gecenin sabahında 56 yaşında aniden bu dünyayı sessizce terkedişini izledi ağlayan yüreğimden sızan gözyaşlarımla...

Acıları bitmişti kimseye acı vermeden ve toprak ananın koynunda nihayet dinlenmişti...
  Kaybedince yokluğunu çok daha fazla hissettiğiniz varken de değerini sadece bu Anneler gününde sözlerle ifade ettiğimiz sıradan bir öykü olmasın bu sevgi..
  Her gününüz Anneler günü olsun....