Hafızalarımıza kazınmış damaklarımızdaki tadını ve lezzetini, unutamadığımız, çocukluğumuzun ve lise çağlarımızın bir numaralı sokak lezzetlerinin başında o gelir.
Genelde okul çıkışlarında ve Avni Aker stadında maç günleri yediğimiz, lezzetiyle damaklarımızı çatlatan tükürük köftesini unutmak ne mümkün.
Yağmurlu bir pazar günü Trabzonspor'un maçına gideceğiz hazırlıklar yapılmış,üstüne oturacağımız kartonlarımız elimizde Avni akerin yolunu tutuyoruz, stad'a yaklaştıkça, seyyar arabalarda satılan mis gibi köfte kokuları şimdiden iştahımızı açmış, yaklaştıkça her köşe başında bir tane görüyoruz, kalabalık arttıkça köftecilerin sayısıda artıyor.
Izgaralara serilen köftelerin çızırtıları iştahımızı açıyor, o zamanlar maçlar gündüz saatlerinde oynandığı için Trabzon'daki bütün köftecileri Avni Akerin önünde görme şansınız vardı.
Eskilerden bu güne gelenektir. Tükürük köftesi yemeden maça girseniz bile, maça gitmiş sayılmazdınız
Resmen üç nesil büyüten tükürük köftesini yemeyenimiz yoktur.
İnanılmaz lezzetliydi, ne yaparlardı nasıl yaparlardı bilemem ama resmen tadı damak çatlatırdı.
Tükürük köftesi efsanesi birazda suyla alakalıdır. Suyun olmadığı yerlerde köfte ele yapışmasın diye köfteyi yoğuran ustanın eline tükürdüğü söylenir, yalan söyleyemem ama ben görmedim.
Köfte arabasının önüne geldiniz, on liralık yarım ekmek köfte istediniz.
Önce yarım ekmeğin içini elleriyle alan köfteci, sonra içini ızgaraya yatırır, biraz kızardıktan sonra lezzetli olsun diye birde köftenin yağına batırırdı ve köfteleri ekmeğin arasına koyduktan sonra ,malzemesi bol olsun deyince, bol soğan ve maydanoz varsa domates ve üzelerine bolca tuz koyup gazete kağıdına sarıp verirdi.
Elimize aldığımız gazete kağıdına sarılı, tükürük köftesiyle dolu yarım ekmeği öyle iştahlı yerdik ki, evde yapsalar bu kadar lezzetli olmazdı.
Resmen kendimizden geçer, maç için kuyruğa girdiğimizde bile, kuyruk bitene kadar yemeğe devam ederdik.
Trabzon'da şimdi işletme sahibi olanlarında, zamanında el arabalarında satılan tükürük köfteleriyle mesleğe adım atmışlığı vardır.
Ülkemin hemen hemen her yerinde, en lüx restaurantlarda bile yedim ama o çocukluk yıllarımızda yağmur altında maça giderken el arabalarında satılan bol malzemeli ,soğanlı, efsane tükürük köftelerinin tadını hiç bir yerde bulamadım.
Bazı tatlar damağa yapıştımı on yıllar geçsede kolay kolay unutulmuyor.
Kalın sağlıcakla...
